Wirtuoz samplera, wizjoner muzyki i przedstawiciel niejako własnego, zupełnie odrębnego gatunku muzyki. Artysta nieustannie poszukujący i wychodzący poza utarte schematy. Nikt nie komponuje dźwiękowych arcydzieł z tak brutalną precyzją, jak właśnie on.
Urodził się w 1972 roku w Rio de Janeiro jako Amon Adonai Santos de Araujo Tobin. Już w dziecięcym wieku zaznał życia na walizkach – jego rodzina przeprowadzała się kolejno do Maroko, Holandii, Portugalii i Wielkiej Brytanii, gdzie ostatecznie osiadła, gdy Amon był w wieku nastoletnim. Wyspy przeżywały wówczas infekcję hip-hopem i breakbeatem. Zafascynowany nowymi jak na tamte czasy brzmieniami i możliwościami, jakie dawała coraz bardziej dostępna technologia, Amon porzucił gitarę i chwycił za sampler. Jak sam twierdzi, nigdy nie był częścią żadnej sceny – po prostu dłubał dźwięki w domowym zaciszu, traktując to jako odskocznię od zajęć z fotografii, w których partycypował na uniwersytecie w Brighton. W połowie lat 90. wysłał demówkę do londyńskiej wytwórni Ninebar, co zaowocowało podpisaniem kontraktu i wydaniem debiutanckiego albumu „Adventures In Foam” sygnowanego pseudonimem Cujo (od krwiożerczego bernardyna z powieści Stephena Kinga).
Płyta została wysoko oceniona przez krytykę, swoją uwagę zwrócili na nią także decydenci labelu Ninja Tune. Kolejne albumy Tobin – już pod własnym nazwiskiem – zrealizował właśnie dla tej kultowej oficyny, stał się wręcz jej chlubą i wizytówką.
Zaczęło się w 1997 roku od krążka „Bricolage”, który wraz z rok starszym „Endtroducing…” DJ Shadowa wyniósł sampling do rangi sztuki. Niebywała płodność i pomysłowość Brazylijczyka zaowocowały kolejnymi znakomitymi płytami: „Permutations” (1998), uznawaną przez wielu za magnus opum artysty „Supermodified” (2000), „Out From Out Where” (2002) i „Foley Room” (2007), a także soundtrackami do gry komputerowej („Splinter Cell: Chaos Theory”, 2005) i filmu (niebywała węgierska produkcja pod tytułem „Taxidermia”, 2006).
Tobin dał się też poznać jako uznany remikser i współpracownik takich znakomitości jak Mike Patton, Kronos Quartet czy Dominic Angus. Wraz z Joe Chapmanem współtworzy Two Fingers (w 2009 roku wydali wspólnie płytę pod takim samym tytułem), nagrywa też jako Eskamon w duecie z Brendanem Angelidesem. Wydał też kilka miksów didżejskich, w tym znakomity set w ramach Solid Steel, oraz „Monthly Joint Series” – zbiór darmowych utworów publikowanych na jego oficjalnej stronie internetowej.
Gęsta, niepowtarzalna muzyka tego wyjątkowego artysty wymyka się jakimkolwiek klasyfikacjom. Bezbłędne, pozbawione szwów połączenie jazzu, drum’n’bassu, hip-hopu, muzyki filmowej i dźwięków latynoskich oraz kreatywne wykorzystanie sampli zasłużenie zapewniły Tobinowi miejsce w panteonie największych twórców elektroniki przełomu wieków.
23 maja 2011 roku to data premiery pierwszego od czterech lat studyjnego albumu Amona Tobina, zatytułowanego „ISAM”. Tkanką płyty są próbki wycięte przez Amona z własnoręcznie nagranych, dość pospolitych odgłosów – a to skrzypiącego krzesła, a to brzęczącego kamertonu. Przerzucone potem do komputera, zostały zmanipulowane przy pomocy specjalnego – skonstruowanego przez artystę – kontrolera (szczegóły można zobaczyć na stronie artysty).




Amon Tobin Discography at Discogs