Matex32

  

Czemuż to nyje mnie te okrutne życie.
Gdy wstaje na zajutrz, po wódce o świcie.
Głowa mi pęka, gardło mnie okrutnie boli, Och dopomóż mi Boże w mej podłej niedoli.
Już siniaki spod Lidla cierpliwie czekają ani myślę tam podejść bo mnie zaraz zbesztają.
Jeden coś krzyczy, drugi gdzieś już żyga zaszkodziła mu chyba ta wczorajsza ryba.
Amatorzy kwaśnych jabłek tak na nich wołają definicji strachu za nic nie poznają.
Nie straszna im dykta nie straszne swawole jednak stronią od hulanek i pląsów w wyśmienitym gronie.
Bardziej im na sercu leży spokój i natura gdzie o wschodzie słońca mogą marzyć w chmurach i topić się w pięknie fal muzycznych mocy odpoczywać w dzień a bawić się w nocy.
Ot i cała to ma opowiastka chcesz to weź z niej przykład nie to idź do diabła.
A więc bracie tutaj u wedrówki mej kresu morał płynie krótki.Bądź zdrów, szanuj przyjaźń - Nigdy nie pij wódki!

Madzia_Siemce

  

Wschód słońca jest dla mnie czymś wyjątkowym. Nie opiszę go za pomocą ufoludków czy innych stworków. Opiszę go za pomocą mojego serca i przeżyć. Czym więc jest według mnie wschód słońca? To piękne zjawisko, najlepiej wyglądające nad morzem. Po ciepłej nocy spędzonej na plaży z ukochanym nacieszam oczy tym pięknym widokiem. Kojarzy mi się z truskawkami ze słodką bitą śmietaną lub czekoladą... z lodami kręconymi za 5zł, po które latam tam i z powrotem tak długo aż zamkną budkę. Jem je patrząc na zachodzące słońce, a wschodzące słońce podziwiam jedząc truskawki, leżąc na kocu i otrzepując się z piasku. Na wschód patrzeć mogłabym bez końca. Mógłby on trwać wiecznie, mógłby się nigdy nie kończyć, mógłby nie istnieć wieczór czy popołudnie. Byleby ranek był... ranek spędzony podziwiając to cudne zjawisko... I marzę żeby słońce to ogrzało mnie podczas wschodu po chłodnej nocy spędzonej na plaży.

Nowiik87

  

Wschód słońca jest jak początek imprezy. Dj przygotowuje sprzęt. Zasiadając za konsoletą odpala pierwszy kawałek. Wznosi ręce ku górze tak jakby promienie słoneczne przedzierające się przez ospałe niebo. Ludzie zgromadzeni wśród początku tego zjawiska są niczym życie na Ziemi budzące się do kolejnej całodniowej egzystencji. Pierwsze brzmienie wypływające spod rąk Dj'a oznajmia początek czegoś nowego, czegoś co się jeszcze za chwile wydarzy. Nawiązuje to do zbliżającego się poranku, który napaja wszystkich życiem niczym muzyka rozbrzemiająca w uszach. Metaforyczny blask słońca oznajmia wszystkim zgormadzonym, że czas wziąć się w garść i zatańczyć to jeszcze raz. Kolejny bit spływający spod spracowanych i twórczych rąk Dj'a nawiązuje do początku pięknego dnia, który będzie trwać i zakończy się czymś niesamowitym. Następuję wschód słońca, który elektryzuje wszystkich i nakręca życiowe tempo na maxa!!

FazZi85

  

Wschód Słońca rozpoczyna się każdego dnia, ale każdy dzień może być inny od poprzedniego.
Patrząc na to wszystko dookoła jak budzi się do życia, które jest uzależnione od tego czego nam zawsze potrzeba.
Można wywnioskować jedno, że świat jest piękny, tylko czasem trzeba sobie w tym pomóc i próbować realizować swoje cele,
nie zawsze wszystko jest po naszej myśli, ale warto próbować zwłaszcza że kolejny dzień może być o wiele lepszy.
Przede wszystkim trzeba uczestniczyć w tym życiu i korzystać z niego aż do zmroku, a nawet do kolejnego wschodu słońca.
Każdy wschód słońca rozpoczyna nowy dzień, nowe życie, nowe przygody.

__________________

Ladycallously

  

Katkaaaaa

  

Wschód Słońca to początek dnia. To moment kiedy "odchodzi w zapomnienie" mijający dzień i pozostają po nim tylko wspomnienia...Niekiedy daje on radość i nadzieję,że ten oto nowy dzień przyniesie coś pięknego, lepszego niż poprzedni. Lecz również zdarza się tak,że jest on przekleństwem. Dlatego,że kończy się coś dobrego,coś co mogłoby trwać wiecznie, że już się to nie powtórzy. Nie powtórzy się akurat ten moment.Ta chwila... Dla mnie najpiękniejszym wschodem słońca byl wschód na Sunrise w 2009 roku.
Wtedy to poznałam najwspanialszą osobę na świecie. Dla niektórych to co pisze może sie wydać zbyt oklepane itp.
Ot jeszcze jedna "romantyczna" historia, jakich wiele... Ale ja tego wschodu słońca nie zapomnę do końca życia.
Nie dość, że był to dla mnie najlepszy Sunrise na jakim byłam, to jeszcze znalazla mnie tam miłość mojego życia...

Vanilla080

  

Nigdy nie możesz tracić wiary w siebie!
Mogą przychodzić myśli, że chcesz po prostu wstać i pójść, zostawić wszystko co masz i tak po prostu odejść... Mogą, bo jesteś tylko człowiekiem.
Czasem wątpisz? W ludzi? W otaczający Cię świat? W samego siebie?
Nie martw się - każdy ma czasem gorsze godziny, dni, miesiące...
Ale to jest samo ŻYCIE!
Pamiętaj, że po nocy przyjdzie dzień.
Gdy słońce zajdzie, zamknij oczy, załóż słuchawki,
puść swoją ulubioną nutę i pomyśl sobie: JESTEM WARTOŚCIOWĄ OSOBĄ!
A gdy zobaczysz wschód słońca poczujesz, że taką właśnie osobą się stałeś..
Taka krótka refleksja do wszystkich i do każdego z osobna...

evilferber

  

Wschód słońca kojarzy mi się z progresywnym wejściem w niebiański utwór Trance. Najpierw widzimy jaśniejącą noc, małą próbkę tego co nas zaraz spotka... i to sprawia, że się cieszymy... To uczucie staje się coraz bardziej potężne... Zaczyna nas razić malutki kawałek słońca wystający z za horyzontu. Słońce ujawnia swe oblicze coraz bardziej niczym rozwijająca się linia bassowa... Czekamy na ten wybuch melodii... Czekamy, aż słońce wzbije się na tyle by porazić nas swoimi pięknymi promieniami, na które tak niecierpliwie czekaliśmy... Czekamy, aż niebiańska pieśń doprowadzi nas do szczytu euforii - Aż w końcu doczekujemy się tego upragnionego momentu, w którym cudowna melodia pieści nasze uszy łącznie z bassem, który pulsuje rytmicznie w klatce piersiowej... To właśnie ten moment... w którym słońce jest widoczne w całej swej pięknej okazałości... Ten szczytowy moment... Nacieszamy się słońcem tak długo ile tylko się da... By w końcu dzień progresywnie zamienił się w noc... I byśmy oczekiwali kolejnego progresywnego wschodu słońca, niczym kolejnego utworu w secie naszych ulubionych DJ'i.

BonusPL

  

słońce uniesione na horyzoncie Twych stóp
jak otwarta przestrzeń powietrzna w chwili
gdy lekki pocałunek nieba uderza o Twe policzki...

widzę ogień odbijający się w Twym wzroku
nie jest to Eldorado czy woda w nim złota lecz
dusza...
dusza zaklęta w kuli która oślepia moje usta
słowa ciszy wypowiedziane wzrokiem
widok przez zamknięte powieki wypełnia spacer myśli
imiona promieni słońca zapisane na piasku...

wschodzące słońce pocałunkiem dnia
ofiarowany Tobie za sen od gwiazdy nocy
blaskiem srebrnego księcia o jednej twarzy...

dziękuję Ci odurzony spojrzeniem
letarg duszy poranku a to dopiero początek
budzącego się słońca...

Fabienne

  

To krótka opowieść o tym, jak łatwo można dostrzec szczęście w drobnych rzeczach.

Siedząc na plaży, upajam się chłodnym, porannym wiatrem. Otulona w koc, wpatrzona w otchłań morza, rozmyślam o niczym. Piasek przesypuje mi się między palcami niczym klepsydra, druga dłoń spleciona jest w mocnym uścisku. Odwracam się w jego strone i widzę ukochaną twarz. JEGO twarz. I w tym momencie na niebie pojawia się łuna – słońce budzi się, ociera zaspane oczka, niczym male dziecko i unosi się ku niebu. Na falach odbija się delikatny zarys kuli. Promyki słońca łaskoczą mnie po nosie, uśmiecham się sama do siebie, po czym otrzepuje z piasku i wędruje brzegiem morza. Fale delikatnie muskają moje stopy a ja, idąc tak przed siebie, odczuwam bezgraniczną rozkosz – właśnie wtedy dociera do mnie, że nic więcej nie potrzeba mi do szczęścia.

__________________