Spróbuję dać prosty sposób na to (szykujcie się na megaposta tl;dr):
masz 2 podstawowe rodzaje skal muzycznych: dur (major) oraz moll (minor). pierwsza jest wesoła/cukierkowa, druga jest smutna/dark.
przyjmijmy teraz że "1" to najmniejsza możliwa odległość między klawiszami w pianorollu (sąsiednie klawisze), a "2" to odległość o jeden klawisz większa (z klawiszem przerwy pomiędzy); np. pomiędzy C i C# jest "1", a pomiędzy C i D jest "2".
(dla zainteresowanych, są też większe odległości xD
3 - 2 klawisze przerwy
4 - 3 klawisze przerwy
5 - 4 klawisze przerwy itd. itd...)
na potrzeby standardowej muzyki elektronicznej można przyjąć, że wszystkie twoje akordy powinny trzymać się konkretnej skali którą na początku sobie wybierasz. czyli używasz tylko tego wybranego zakresu 7 dźwięków (i ich powieleń we wszystkich oktawach).
tak więc od każdego dźwięku na klawiaturze możesz sobie zbudować skalę dur (wesołą) lub moll (smutną) korzystając ze schematów odległości składających się z "1" i "2".
schemat na skalę durową to:
2 2 1 2 2 2 1
na przykładzie skali G-dur zaczynającej się od dźwięku G:
od G do A - 2
od A do B - 2
od B do C - 1
od C do D - 2
od D do E - 2
od E do F# - 2
od F# do G - 1 (i koło się zamyka...)
schemat na skalę mollową naturalną (z tego co zaobserwowałem to używaną duuuuużo częściej niż durowa) to:
2 1 2 2 1 2 2
na przykładzie skali e-moll zaczynającej się od dźwięku E:
od E do F# - 2
od F# do G - 1
od G do A - 2
od A do B - 2
od B do C - 1
od C do D - 2
od D do E - 2 (i koło się zamyka...).
Podstawowym budulcem muzycznym jest akord; w muzyce elektronicznej zazwyczaj zapętlasz ciąg akordów i powtarzasz go w kółko
Najczęściej używanym akordem jest trójdźwiek (jak logika nakazuje składa się on z 3 dźwięków). I teraz jak oto zbudować trójdźwięki w stworzonej uprzednio skali?
Weźmy dla przykładu zbudowaną przez nas skalę e-moll: E F# G A B C D E
Harmonicznie i ładnie brzmiące trójdźwięki tworzymy wybierając z tej skali co drugi dźwięk. Czyli w tym przypadku możliwe do stworzenia akordy to (dźwięki liczone od "dołu"):
1) E G B - tonika, akord podstawowy tonacji
2) F# A C - dość rzadko używany akord zmniejszony
3) G B D - akord III stopnia, pokrewny z 1) i 5)
4) A C E - subdominanta
5) B D F# - moll dominanta (możliwa też wersja B D# F#, brzmi bardziej dobitnie) - akord po którym zwyczajowo występuje 1)
6) C E G - akord VI stopnia, chętnie łączony z 7) albo 1)
7) D F# A - przejawia silne dążenie do 1)
zresztą w ogóle większość z tych akordów ma mniejsze lub większe dążenie do toniki 1) i jej wystąpienie powoduje pewnego rodzaju rozładowanie napięcia.
No i teraz to już musisz kombinować z tym w jakiej kolejności i jak te akordy połączyć.
To co teraz przedstawiłem to takie podstawowe postaci trójdźwięków. Można jeszcze stworzyć ich "przewroty". Jest to jakby stawianie akordów na głowie. Bierzemy najniższy dźwięk akordu i dajemy go o oktawę wyżej. Możliwe jest stworzyć I oraz II przewrót danego akordu. A po co to jest? Ano po to, żeby można było fajnie i zgrabnie te akordy łączyć najkrótszą możliwą drogą bez głupiego skakania po klawiaturze (pianorollu).
Weźmy dla przykładu ten akord toniczny e-moll (E G B):
postać zasadnicza akordu:
E G B
pierwszy przewrót:
G B E
drugi przewrót:
B E G
(przypominam że wszystkie akordy piszę od dołu!)
I teraz zobaczmy do czego to się może przydać. Załóżmy że jesteśmy w tonacji e-moll chcemy połączyć akord 5) h-moll (B D F#) oraz akord 1) e-moll (E G B). Gdybyśmy chcieli zrobić to na chłopski rozum: B D F# -> E G B, szybko zauważymy że wszystkie dźwięki skaczą w dół przesuwając się o tę samą odległość. brzmi to dość niezręcznie i nienaturalnie. Więc cóż możemy zrobić? Ano możemy zmienić przewrót pierwszego lub drugiego akordu. Jeśli E G B zamienimy na B E G to zobaczcie:
dźwięk B zostaje jako B
dźwięk D przesuwa się o "2" w górę na E
dźwięk F# przesuwa się o "1" w górę na G
i nie ma gwałtownych głupich skoków...
I tak to mniej więcej wygląda, reszta to praktyka, praktyka, praktyka.
