Na świecie od czasu do czasu pojawia się ktoś, kogo umiejętności wprawiają w zdumienie nie tylko bliższe czy dalsze otoczenie, ale i świat naukowy.
Wymienić tu możemy nie tylko tych, którym niezwykłe zdolności pozwalały oczarowywać publiczność, ale i tych, którzy z ich błogosławieństwem, przeradzającym się niekiedy w przekleństwo musieli mierzyć się sami, często przy bezradności lub zupełnej ignorancji świata nauki. Niestety prawdy o wielu z nich nie dowiemy się nigdy, ale legendy o tych postaciach i ich niezwykłych zdolnościach pozostały do dziś.
1. Stefan Ossowiecki
Stefan Ossowiecki przyszedł na świat w 1877 r. w Moskwie. Jest to najbardziej znany (obok wymienionego dalej Wolfa Messinga) Polak, którego cechowało całe spektrum zjawisk nadprzyrodzonych - od jasnowidzenia po rzekomą bilokację (czyli zdolność bycia w dwóch miejscach na raz!). Swe zdolności ujawniał stopniowo. W wieku kilkunastu lat stwierdzić miał na przykład, że jest w stanie odbierać myśli innych, zaś w latach następnych do telepatii dołączyły zjawiska takie jak psychokineza i jasnowidzenie.
Cieszył się on zainteresowaniem międzywojennych elit, zaś seanse z jego udziałem odwiedzać mieli m.in. Józef Piłsudski i Ignacy Paderewski. Choć nie udało mu się przewidzieć wojny, celnie przewidział własną śmierć twierdząc, że jego ciało nie zostanie znalezione. Zginął podczas Powstania Warszawskiego.
2.Wangelija Pandewa Dimitrowa
Wangelija Pandewa Dimitrowa, znana potem jako Wanga, przyszła na świat w 1911 roku we wsi Strumica leżącej na terenie obecnej Macedonii, jednak znana jest ona głównie w swej drugiej ojczyźnie, którą była Bułgaria. Borykając się od dziecka z wieloma problemami natury zdrowotnej, w tym ze ślepotą, Wanga odkryła w sobie inne zastępcze „zmysły”, takie jak jasnowidzenie. Już w czasie II Wojny Światowej do jej domu ściągały rodziny zaginionych żołnierzy pragnących dowiedzieć się czegoś więcej o swych bliskich.
Wanga nie poprzestawała jednak na tego rodzaju przepowiedniach. Choć była analfabetką zyskała sobie wielkie uznanie, stając się pod koniec życia gwiazdą mediów. W otoczeniu narodowej wieszczki pojawiali się najbardziej prominentni politycy, co sprawiło, że niepiśmienną Wangę zaczęto uważać za narzędzie propagandowe. Jej wpływ na społeczeństwo i tak pozostał ogromny. Do dziś przeglądając strony internetowe jej poświęcone zauważyć możemy, że przepowiedziała ona nie tylko wydarzenia z historii najnowszej (takich jak upadek ZSRR), lecz udzielała nawet wskazówek dotyczących diety. Zmarła w 1996 r. Do dziś nie wiadomo jednak, jaka część jej przepowiedni rzeczywiście była jej autorstwa, a które przypisali jej „życzliwi".
3.Nina Kułagina
Nina Kułagina (1927-90) była zwykłą gospodynią domową. Tak przynajmniej rozpoczyna się jej historia, która potem przybiera już obrót bardziej niezwykły, a nawet niesamowity. Jej niezwykłe zdolności miały pojawić się już w dzieciństwie, kiedy to wokół małej Niny samoczynnie poruszały się przedmioty. Po II Wojnie Światowej, w czasie której służyła w oddziałach pancernych, jej niezwykłymi zdolnościami zaczęli interesować się naukowcy. W ich zasięg wchodziła głównie psychokineza, rzekomo wielokrotnie testowana i badana przez radzieckich naukowców w warunkach laboratoryjnych.
Potrafiła ona nie tylko wprawiać w ruch wirowy igłę kompasu, ale także oddziaływać z większej odległości przysłowiową „siłą woli" na inne przedmioty, często wykonane z różnych materiałów. Jeden z dziwniejszych eksperymentów przeprowadzonych z Kułaginą polegał na zatrzymaniu pracy serca żaby i to na odległość. Próby psychokinezy, które nie zawsze były udane, kosztowały ją dużo wysiłku psychicznego i fizycznego, a po ciężkim ataku serca w latach 70-tych zmuszona była ona do wycofania się z dalszych eksperymentów. Nie mniej jednak nie wszyscy widzą w tej historii prawdziwą opowieść o gospodyni o niezwykłych zdolnościach uznając przypadek Kułaginej za mistyfikację mającą być odpowiedzią na amerykańskie badania nad psychokinezą.
4.Wolf Messing
Jeszcze wcześniej niż Kułagina swą karierę zaczął Wolf Messing. Przyszedł on na świat w 1899 r. w Górze Kalwarii i do swej śmierci, która zastała go w Moskwie, płynnie posługiwał się językiem polskim. Już jako nastolatek brał on udział w pokazach cyrkowych i występach estradowych jako hipnotyzer, choć szczyt jego popularności miał dopiero nastąpić. Jako Polak żydowskiego pochodzenia po krótkiej karierze w Wojsku Polskim, Wolf Messing po wybuchu II Wojny Światowej uciekł do Związku Radzieckiego, gdzie pozostał.
Twierdzi się, że oprócz zdolności hipnotyzerskich posiadał także zdolność widzenia przyszłości przepowiadając np. wybuch wojny i klęskę Hitlera. Wkrótce miał stać się nie tylko gwiazdą estrady demonstrującą „kuglarskie" (jak wówczas twierdzono) sztuczki z hipnozą, ale również nadwornym jasnowidzem Stalina. Wolf Messing zmarł w 1974 r. w Moskwie. Rzekomo po śmierci KGB skonfiskowało jego notatki, choć nie wiadomo, jak wiele w tym prawdy.
5.Mirin Dajo
Mniej więcej wtedy, gdy Messing zachwycał swymi występami moskiewską publiczność i wprawiał w zdumienie radzieckich uczonych, swą działalność rozwijał człowiek o imieniu Mirin Dajo. Urodził się w 1912 r. jako Arnold G. Henske. Podobnie jak w przypadkach wielu osób obdarzonych niezwykłymi zdolnościami, także i w jego historii pojawiły się opowieści o paranormalnych zdolnościach mających mu towarzyszyć od dzieciństwa. Nie mniej jednak swą pozorną nieśmiertelność odkrył on dopiero w wieku 33 lat. Okazało się bowiem, że ranny na wojnie Henske nie odczuwa bólu. Wkrótce jako fakir Mirin Dajo oczarowywał i przerażał lekarzy i publiczność swymi występami, kiedy to jego ciało poddawane było wielu próbom, które dla innych okazałyby się zabójcze.
Słynął on nie tylko z przebijania swego ciała różnymi przedmiotami, ale również z połykania żyletek i szkła. Jego przypadkiem interesowali się medycy, którzy nie potrafili jednak wyjaśnić, dlaczego jest on w stanie przeżyć obrażenia, które normalnie powinny zakończyć się jego śmiercią. Jedno z jego najsłynniejszych zdjęć ukazuje go w biegu z bokiem przebitym kilkudziesięciocentymetrowym żelaznym prętem. Nie mniej jednak Mirin Dajo nie był nieśmiertelny, choć kwestia jego śmierci owiana jest tajemnicą. Zwolennicy historii o jego kontakcie z innym światem twierdzą, że zmarł w czasie stanu przypominającego medytację. Nastąpiło to w 1948 r
6.Ted Serios
Ted Serios był jedną z osób obdarzonych rzekomo jedną z najbardziej niezwykłych zdolności pośród całej gamy zjawisk niezwykłych. Chodzi o tzw. fotografię myślową. Choć brzmi to dość niewiarygodnie, Serios miał posiąść umiejętność przenoszenia obrazów ze swego umysłu na kliszę fotograficzną tworząc charakterystyczne „myślofotografie". Jego przypadkiem zainteresował się psycholog Jule Eisenbud, który przeprowadził z Seriosem serię testów.
I choć ten wykazywał wielką chęć w kierunku współpracy ze środowiskiem naukowym, był też z drugiej strony niezwykle trudnym przypadkiem. W opinii wielu ludzi Serios był nadużywającym alkoholu ekscentrykiem lub szaleńcem, który w jakiś sposób (czy to dzięki zdolnej mistyfikacji, czy też niezwykłym zdolnościom) tworzył dość enigmatyczne myślowe fotografie (w tym miejsc i budynków), które często rodziły się w bólach i często w towarzystwie alkoholu mającego ułatwiać ich „produkcję”. Mimo to nikomu nie udało się wyjaśnić, jak to robił.
7.Ze Arigo
Urodzony w 1921 r. Ze Arigo znany był jako chirurg dokonujący swych operacji zardzewiałym nożem. Ów chirurg - samouk i mistyk w czasie swych sesji poddawał pacjentów zabiegom bez znieczulenia. Swą medyczną wiedzę czerpać miał, jak wielu od „duchowych uzdrowicieli” ze świata niematerialnego, którzy pozwalali mu na działania wprawiające w przerażenie środowiska medyczna.
Ze Arigo oraz rzesze jego zadowolonych pacjentów, wydawali się tym nie przejmować. Choć za swe praktyki wtrącono go do więzienia, został z niego zwolniony dzięki wstawiennictwu brazylijskiego prezydenta. Jego wspaniałą karierę przerwała śmierć w wypadku samochodowym, choć jego dzieło kontynuuje inny popularny brazylijski uzdrowiciel, Jan od Boga (Joao de Deus).
8.Psychokineza
Jednymi z najbardziej niezwykłych przypadków, z którymi jak do tej pory nauka nie umie sobie poradzić są przypadku spontanicznej psychokinezy zachodzące mimowolnie u osób określanych niekiedy jako „fenomeny parapsychologiczne”. Manifestujące się u nich zdolności określane są często mianem „poltergeista” (hałaśliwego ducha), choć z życiem pozagrobowym nie mają nic wspólnego. W czasie manifestacji spontanicznej psychokinezy, wokół fenomenu zachodzi wiele zjawisk, które mają niekiedy bardzo destrukcyjny wpływ na jego otoczenie. Co ciekawe, sprawa dotyczy zwykle kilkunastoletnich dziewcząt (choć nie jest to zasada) i ma okresowy charakter. Najbardziej znane polskie przypadki to historie dwóch Joasi, które dzięki swym zdolnościom stały się znane w całym kraju.
9
.Natasza Demkina
Pewnego dnia Tatiana Demkina siedziała ze swą córką w ich rodzinnym domu w Sarańsku, gdy zdarzyło się coś nieoczekiwanego. Jak mówi sama Natasza: „Nagle doznałam wizji. Widziałam co dzieje się w ciele mojej matki…” Od tego czasu Natasza Demkina, nazywana „dziewczynką z rentgenem w oczach” stała się nie tylko konsultantką medyczną opierającą się o swą niezwykłą zdolność zaglądania w ludzkie ciała, ale również i gwiazdą telewizyjną. O swych niezwykłych zdolnościach mówiła: "Przez ułamek sekundy jestem w stanie ujrzeć kolorowy obraz wnętrza człowieka, a potem zaczynam go analizować." Mimo to nie wszyscy dali się przekonać do tego, że Demkina jest w stanie prześwietlić człowieka swymi niezwykłymi oczyma i skutecznie zdiagnozować chorobę.
10.Prahlad Jani
Około 1940 r. kilkuletni Prahlad Jani doświadczył wizji, która diametralnie zmieniła jego życie. Choć trudno to sobie wyobrazić, przez następne 70 lat hinduski mistyk miał nic nie jeść ani nie wypić, odżywiając się cudownym pokarmem dostarczanym mu przez bóstwo. Jego rewelacje wzbudziły oczywiście uwagę naukowców, którzy próbowali zweryfikować jego twierdzenia w czasie kilkunastodniowych sesji obserwacji przeprowadzanych w szpitalu (z czego drugą zakończono w maju 2010 r.).
Jani rzeczywiście nic przez ten czas nie jadł, jednak hinduscy sceptycy, którzy bardzo często mają do czynienia z podobnymi przypadkami stwierdzili, że kilkunastodniowe głodówki w żaden sposób nie przekładają się na twierdzenie o 70 latach bez wody i pożywienia.
