Gorillaz – wirtualny zespół tworzący muzykę będącą połączeniem rapu, rocka i innych gatunków muzycznych.

Stworzony został przez Damona Albarna i Jamie Hewletta całkowicie spontanicznie. Sukces nie był planowany. Zespół istnieje od 1998. Zadebiutował minialbumem Tomorrow Comes Today, singlem Clint Eastwood i płytą LP Gorillaz. Później, z owej płyty przyszły trzy kolejne single: 19/2000, Rock The House i Tomorrow Comes Today. Po nich zostały wydane kolejne dwa albumy, G Sides i Spacemonkeyz Versus Gorillaz – Laika Come Home, składające się w większości z remiksów utworów z płyty Gorillaz. Kolejnym albumem jest Demon Days składający się wyłącznie z nowych kawałków. Wraz z nim ukazały się cztery promujące go single: Feel Good Inc., DARE, Dirty Harry i podwójny singel: El Mañana/Kids With Guns, które odniosły sukces na rynku muzycznym. Zespół cec***e wyjątkowy, wirtualny image. Członkowie nigdy nie pokazują się osobiście, nawet na koncertach (z wyjątkiem pięciu występów w Manchesterze i Nowym Jorku) czy rozdaniach nagród.

W roku 2005 na rozdaniu nagród MTV Europe Music Awards 2005 w Lizbonie (Portugalia) zdobył nagrodę dla najlepszego zespołu. Nominowany był dodatkowo w kategorii Najlepszy Videoclip oraz Najlepsza Piosenka za Feel Good Inc..

W marcu 2010 roku grupa wydała nową płytę pod tytułem "Plastic Beach".


Cała historia zespołu dzieli się jak na razie na części zwane "Phase", co w tłumaczeniu na język polski oznacza "Faza". Dotychczas Gorillaz miało 4 oficjalne fazy: "Phase One", "Phase One Point Five", "Phase Two" oraz "Phase Three".


Phase One: Celebrity Takedown

Pierwszym rozdziałem w historii Gorillaz jest PHASE ONE: CELEBRITY TAKEDOWN. Zaczęła się w chwili gdy na rynek weszła EP-ka Tomorrow Comes Today, która odbiła się wielkim echem w podziemnej scenie muzycznej Wielkiej Brytanii. Zaraz po tym pojawiła się strona internetowa Gorillaz - Plastic Beach | Gorillaz.com, która przedstawiała Kong Studios, czyli studio nagraniowe i dom członków Gorillaz w jednym. Zespół zdobył sobie światową sławę wydając singel Clint Eastwood 5 marca 2001 roku. Zaraz potem (26 marca 2001) Gorillaz wydało swój pierwszy prawdziwy album zatytułowany po prostu Gorillaz. Z tej płyty pochodzą jeszcze trzy single: 19/2000, Rock The House i Tomorrow Comes Today. Dwa ostatnie cieszyły się dużą popularnością w Wielkiej Brytanii, kiedy Clint Eastwood i 19/2000 święciły triumfy w Stanach Zjednoczonych Ameryki. To właśnie 19/2000 zyskało sobie największą rzeszę fanów, ponieważ została ona umieszczona na ścieżce dźwiękowej popularnej gry komputerowej FIFA 2002. Pod koniec roku 2001, zespół nagrał razem z zespołem D12 (bez udziału Eminema) piosenkę przeciwko atakom z 11 września 2001. Piosenka nosiła tytuł 911. Został do niej stworzony trzydziestosekundowy mini klip. W tym samym czasie płyta G-Sides została wydana na rynek japoński. Była to kompilacja B-Sidów z pierwszej płyty (piosenek, które nie zmieściły się na pierwszą płytę). Zaraz potem Gorillaz wystąpiło po raz pierwszy na żywo, podczas Brit Awards 2002 jako animacje wyświetlane na wielkich ekranach. Zagrali piosenkę "Clint Eastwood", przy której rapował zespół Phi Life Cypher. W połowie 2002 roku grupa Spacemonkeyz wydała cover-album (album z samymi przeróbkami) pierwszej płyty Gorillaz. Płyta nosiła nazwę Laika Come Home. Wyszedł jeden singel: Lil' Dub Chefin'(przeróbka "M1A1"), do którego później zrobiono wideo klip.




Phase One Point Five

W listopadzie 2002 roku zespół wydał swoje pierwsze DVD zatytułowane Phase One: Celebrity Takedown. Znajdowały się tam wszystkie wideoklipy, Gorillaz jakie dotąd powstały: "Clint Eastwood", "19/2000", "Rock The House", "Tomorrow Comes Today" i ukryty klip "Lil' Dub Chefin'". Oprócz tego również, krótkie kreskówki z udziałem zespołu zwane "The Gorillaz Bites", dwa występy na żywo, film dokumentalny, który stworzyli Damon i Jammie, niedokończony teledysk do piosenki "5/4" (Five, Four) i wiele różnych dodatków. Wraz z wydaniem Tego DVD rozpoczęła się "Phase One Point Five". Wtedy też oficjalna strona Gorillaz przeżywała kryzys. Nie można było zwiedzać Kong Studios jak zwykle. Trzeba było używać specjalnego robota G.R.3.G, który w postaci samochodu poruszał się po studiu w środowisku Shockwave.



Phase Two: Slowboat To Hades

Dopiero 8.XII.2002 oficjalna strona zespołu powróciła do dawnej postaci z nowym klipem, który można było obejrzeć jedynie na tej witrynie. Był to jedyny nieoficjalny teledysk Gorillaz – "Rock It". Wraz z jego pojawieniem, wzrosły szanse na to, że już niedługo zespół wyda kolejny album. Wiadomo było, że nad brzmieniem albumu będzie czuwał znany producent i raper Danger Mouse. Wtedy też ogłoszony został konkurs "W Poszukiwaniu Gwiazdy", którego zwycięzca miał pomóc w tworzeniu jednego z teledysków Gorillaz. Niedługo po tym została wydana druga promocyjna książeczka "2005 Promo Booklet" z dziełami Jamiego Hewletta przedstawiająca zespół. Została w niej zawarta również reklama brytyjskiej "podziemnej" akcji "REJECT FALSE ICONS", która miała na celu krytykę światowych gwiazd muzyki komercyjnej. Nowy album miał się początkowo ukazać w marcu 2005 roku, lecz później przesunięto datę wydania na maj. Tytuł nowej płyty miał brzmieć "We Are The Happy Landfil", lecz później zdementowano tę informację i potwierdzono tytuł Demon Days. Pierwszym utworem, który został oficjalnie opublikowany był "Dirty Harry", który ukazał się na winylowej płycie (12"), ale na pierwszy singel wybrano piosenkę "Feel Good Inc.". Singel ten zadebiutował na dwudziestym drugim miejscu brytyjskich list przebojów już tydzień przed wydaniem Demon Days. Stało się tak, ponieważ płytę można było kupić tydzień przed premierą w sklepach internetowych. Gdy album się ukazał "Feel Good Inc." Wspięło się na drugie miejsce i utrzymało tą pozycje przez osiem następnych tygodni (nigdy wcześniej żaden singel nie uzyskał takiego wyniku). W tym samym czasie płyta Demon Days zdobyła pierwsze miejsce, ale spadła na dwudzieste dziewiąte miejsce w czasie siedmiu tygodni. Taki sam los spotkał pozostałe dwa single które zaraz po swojej publikacji uzyskały pierwsze miejsca na światowych listach przebojów. Były to: "DARE" i "Dirty Harry". Jamie Hewlett 6.XI.2005 roku wysłał informację do strony internetowej Gorillaz-Unofficial, że wydany zostanie czwarty singel, a mianowicie "El Mañana", lecz później dodano, iż będzie to podwójny singel El Mañana/Kids With Guns. Zwycięzca konkursu "W Poszukiwaniu Gwiazdy" mógł pomóc przy produkcji teledysku "El Mañana". 2 kwietnia 2006 roku płyta Demon Days uzyskała miano pięciokrotnie platynowej płyty. W Wielkiej Brytanii potrzeba do tego 300.000 sprzedanych egzemplarzy (w USA 1 000 000), więc płyta przez niecały rok została sprzedana w co najmniej 1 500 000 egzemplarzach tylko w Wielkiej Brytanii, bijąc tym samy rekord płyty Parklife Blur, który ustanowił sam Damon Albarn.

W listopadzie 2005 roku Gorillaz zagrało swoje pierwsze koncerty promujące płytę Demon Days. Pięć występów pod rząd w Manchester Opera House w dniach 1 – 5 listopada z okazji Manchester International Festival zostało zarejestrowanych, 27 marca zostało wydane DVD Demon Days Live z zapisem wideo piosenek z tych właśnie koncertów. Zaraz po wydaniu tego DVD Gorillaz powtórzyło serię koncertów, ale tym razem w Apollo Theatre, w Nowym Jorku. Odbyły się one w dniach 2 – 6 kwietnia 2006 roku. Te koncerty również były rejestrowane, lecz nie zostały wydane na DVD. Można je było obejrzeć w internecie.

30 października światło dzienne ujrzało trzecie już DVD Gorillaz Phase Two: Slowboat To Hades. Formą przypomina Phase One: Celebrity Takedown, gdyż tak jak poprzednik jest "sprawozdaniem" z danej fazy.
Phase Two Point Five (nieoficjalna)

Gorillaz wydaje nową płytę, podobnie jak w wypadku G-Sides, złożoną z piosenek, które nie znalazły się na płycie długogrającej. D-Sides to album dwupłytowy, pierwszy dysk zawiera odrzuty z sesji Demon Days, a drugi remiksy utworów z tej sesji.




Phase Three: Plastic Beach

W planach zespołu było wydanie nowego albumu, który miał być zatytułowany Carousel. Premiera płyty była zaplanowana na marzec 2010 roku. 14 stycznia 2009 roku Damon Albarn wystąpił gościnnie w roli DJ w BBC Radio 1, gdzie zaprezentował wersje demo utworów, które mogą ukazać się na nowej płycie. Były to: "Electric Shock", "Broken"(feat. Sid Hyet) oraz "Stylo". Charaktery członków zespołu miały pozostać niezmienione, w przeciwieństwie do wieku postaci (początkowo Jamie Hewlett mówił, że ma dosyć rysowania tego typu charakterów). W wywiadach Damon Albarn i Jamie Hewlett twierdzili, iż nowa płyta ma być lepsza od Demon Days.

Projekt trzeciej płyty zespołu przyjmował liczne kształty, aby ostatecznie zostać wydanym pod tytułem "Plastic Beach" ("Plastikowa Plaża"). Premiera miała miejsce 8 marca 2010 roku. Podobnie jak w przypadku "Demon Days", na płycie pojawili się liczni poboczni wykonawcy, zaangażowani przez twórców zespołu do udziału w tworzeniu albumu.

Według informacji zamieszczonych na płycie "Making of Plastic Beach", tytułowa "Plaża z plastiku" to miejsce, w którym gromadzą się wszystkie odpady wyprodukowane przez ludzkość, złączone w jedno przez oliwę i smar z niezliczonych w historii ludzkości wypadków. Jest to punkt najbardziej oddalony od jakiejkolwiek cywilizacji, otoczony przez bezkres oceanów. W tym właśnie miejscu lider zespołu, Murdoc Niccals, postanowił wybudować swoją nową kwaterę główną. W międzyczasie podstępem sprowadził on do swojego małego królestwa 2-D (Damon Albarn) oraz zbudował tutaj androida Noodle, która wciąż nie została odnaleziona po wydarzeniach przedstawionych w teledysku "El Manana". Russel Hobbs, perkusista grupy, nie został zaproszony do udziału w nowym projekcie. Dostępna w internecie animowana sekwencja z udziałem gigantycznego muzyka pokazuje jednak, że zamierza on dopłynąć do wyspy o własnych siłach.

Na nowej, oficjalnej stronie Gorillaz dostępne są informacje na temat nowej płyty, wydarzeń z życia zespołu, a także interaktywna gra przygodowa, w której możemy wcielić się w osobę przybyłą na "Plastikową Plażę", która otwiera przed nami coraz to nowsze szczegóły na temat swojej historii. Strona jest na bieżąco aktualizowana, w związku z kampanią mającą na celu promocję albumu.



Gorillaz Discography at Discogs