4CLUBBERS.PL

4CLUBBERS.PL (http://www.4clubbers.com.pl/)
-   Przy piwie ... (http://www.4clubbers.com.pl/przy-piwie/)
-   -   [Dyskusja] Życie na emigracji. (http://www.4clubbers.com.pl/przy-piwie/1238199-zycie-na-emigracji.html)

Gordon_FreeMaN 06-09-2016 22:03

Życie na emigracji.
 
Witam po dłuuugiej przerwie :)

Postanowiłem napisać coś autorskiego od siebie, a mianowicie chciałbym się rozpytać wsród, szczególnie starszych, użytkowników - żyjecie/żyliście na emigracji?

Emigracja to już na samym starcie temat bardzo trudny... Trzeba pożegnać, przynajmniej na jakiś czas, rodzinę, przyjaciół, swoją miejscowość i swoje miejsca... Człowiek staje się naraz w tłumie bezimienny w obcym miejscu... nieznajomość języka odbiera skutecznie pewność siebie..... a może nie?

U mnie to rozkręciło się na spontanie na przykład - straciłem pracę (sic!) w Polsce i w międzyczasie byłem z dziewczyną która mieszkała na stałe w Niemczech... decyzja zapadła bardzo szybko no i w ciągu tygodnia znalazłem się bardzo daleeeko od domu. Wpierw było słodko pięknie, marzenia o EasterRave i tak dalej... potem życie inaczej skierowało tory... masa problemów...ŻYCIA CODZIENNEGO... pasja zeszła w... zapomnienie. osobiste problemy... szpitale... znów wolny :P
Ale nie o tym mowa ;-)

Jak to u Was wygląda? Gdzie pracujecie? A może nauka? Jak ogarniacie sprawy socjalne i tak dalej? :)
Ciekawy jestem - porównamy :)

Obiecuję logicznie odpowiadać - let's go ;] :harhar:

Tomaszzz 07-09-2016 19:30

Odp: Życie na emigracji.
 
Temat ze względu na tematykę nie będzie raczej cieszył się dużym zainteresowaniem. Jeżeli chodzi o mnie to dopiero przede mną, natomiast sporo ludzi w moim otoczeniu, czyli znajomi lub znajomi, z którymi kontakt się urwał, ludzie ze studiów, których tylko mijałem na korytarzu mówiąc symboliczne cześć itd. wybrali życie za granicą. Większość z nich mieszka głównie w Holandii i Niemczech, przyjeżdżają dość rzadko na okres około dwóch tygodni - na przykładzie kolegi, który mieszka obecnie w Belgii. Jak już wcześniej wspomniałem planuję wyjazd za granicę, konkretnie do Holandii, więc nie wiele mam w tej kwestii do powiedzenia. Co prawda pracę na stałe tutaj obecnie posiadam, ale chcę coś zmienić w życiu, oderwać się do polskiej rzeczywistości, nie jestem zmuszony do emigracji, ale wiem, że sytuacja wynikająca z braku perspektyw wiele osób do tego zmusza. Tak na prawdę niczym nie ryzykuje, ponieważ w przypadku braku niepowodzenia zawsze mogę wrócić do ojczyzny. Nie znam jeszcze dokładnej daty wyprowadzki, ale zakładam że stanie się to pod koniec września lub na początku czerwca (okres wypowiedzenia w obecnego pracodawcy plus znalezienie pracy w Holandii). Jedyne czego się obawiam to aklimatyzacja w obcym otoczeniu. Na pewno nie zdecyduje się mieszkać w małej wsi, wolałbym zdecydowanie w większym mieście typu Amsterdam lub Rotterdam. Wiem, że nie wszystko zależy ode mnie, ale zakładam że większych miastach będzie większa możliwość znalezienia pracy. Znajomość języka nie jest największą przeszkodą. W Niemczech zalecana jest komunikatywna znajomość niemieckiego, natomiast w Holandii nie do końca. Holenderski podobny jest w większym stopniu do angielskiego, dlatego większość pracowników korporacji (jak nie wszyscy) porozumiewają się bez przeszkód, a holenderskiego można się uczyć przy okazji.

Gordon_FreeMaN 08-09-2016 05:29

Odp: Życie na emigracji.
 
Cytat:

Napisał Tomaszzz (Post 6745979)
Temat ze względu na tematykę nie będzie raczej cieszył się dużym zainteresowaniem. Jeżeli chodzi o mnie to dopiero przede mną, natomiast sporo ludzi w moim otoczeniu, czyli znajomi lub znajomi, z którymi kontakt się urwał, ludzie ze studiów, których tylko mijałem na korytarzu mówiąc symboliczne cześć itd. wybrali życie za granicą. Większość z nich mieszka głównie w Holandii i Niemczech, przyjeżdżają dość rzadko na okres około dwóch tygodni - na przykładzie kolegi, który mieszka obecnie w Belgii. Jak już wcześniej wspomniałem planuję wyjazd za granicę, konkretnie do Holandii, więc nie wiele mam w tej kwestii do powiedzenia. Co prawda pracę na stałe tutaj obecnie posiadam, ale chcę coś zmienić w życiu, oderwać się do polskiej rzeczywistości, nie jestem zmuszony do emigracji, ale wiem, że sytuacja wynikająca z braku perspektyw wiele osób do tego zmusza. Tak na prawdę niczym nie ryzykuje, ponieważ w przypadku braku niepowodzenia zawsze mogę wrócić do ojczyzny. Nie znam jeszcze dokładnej daty wyprowadzki, ale zakładam że stanie się to pod koniec września lub na początku czerwca (okres wypowiedzenia w obecnego pracodawcy plus znalezienie pracy w Holandii). Jedyne czego się obawiam to aklimatyzacja w obcym otoczeniu. Na pewno nie zdecyduje się mieszkać w małej wsi, wolałbym zdecydowanie w większym mieście typu Amsterdam lub Rotterdam. Wiem, że nie wszystko zależy ode mnie, ale zakładam że większych miastach będzie większa możliwość znalezienia pracy. Znajomość języka nie jest największą przeszkodą. W Niemczech zalecana jest komunikatywna znajomość niemieckiego, natomiast w Holandii nie do końca. Holenderski podobny jest w większym stopniu do angielskiego, dlatego większość pracowników korporacji (jak nie wszyscy) porozumiewają się bez przeszkód, a holenderskiego można się uczyć przy okazji.


pozostaje życzyć powodzenia ;-) sam byłem w Holandii i wytrzymałem 10 dni :P może dlatego że się naciąłem na polackie biuro pracy które w przyczepach kampingowych tłoczyła menelnię która zarabiała im na domki a resztę czasu siedziała na "stopie"...

Z doświadczenia - lepsza mała wieś w promieniu 20 km niż miasto - brak miejsc parkingowych plus czynsze z kosmosu (znam w Holandii Rotterdam, Tilburg i Bredę i schemat ten sam) :P możesz nie wierzyć; obojętnie jaki kraj ale schemat się sprawdza..... byleby mieć auto a przestaje to być problemem

co do języka... lepiej uczyć się choćby podstaw - obojętnie jaki to kraj, bo człowiek bez języka jest wałowany jak idzie. Jak nie na kasie to w "papierach"...

Elektryczka xD 08-09-2016 06:13

Odp: Życie na emigracji.
 
Od roku mieszkam w Sydney w Australii. Jestem na wizie studenckiej i po pracy chodzę do szkoły. Masz trzy miechy szkoły i miech wakacji i tak w kółko. Życie szybkie, ale niby pieniądze (bo są duże) wynagradzają to wszystko. Ja bym chciała wrócić do Polski - nie miałam tam złej sytuacji finansowej, a zarazem miałam rodzinę, przyjaciół, studia i pracę jako rezydent DJ. Wszystko grało. Ale z mężem chcieliśmy przeżyć przygodę. Jednak okazało się, że mu się tu strasznie spodobało i przedłużamy wizę na kolejne 2 i pół roku. Emigracja wg mnie to zło. Nie masz bliskich przyjaciół, nie masz rodziny (która starzeje się z dnia na dzień a Ty jej nie widzisz). Niby jest pięknie ładnie, ale jak najdzie dół to chce się płakać. Mnie nie ma już rok a minimum kolejne pół mnie nie będzie (bez żadnych odwiedzin - około 28h zajmuje lot do Polski) .
Jeżeli chodzi o standard życia, to jest mega wysoki. Mogę wysyłać hajs bliskim. Jakoś to wszystko idzie ale jednak tęsknota za krajem niesamowita - tu po prostu robisz pieniądze, ale jak przychodzi weekend to nawet nie wiesz na co chciałbyś je wydać :)
Teraz trochę marudzę - bo mam przyjaciół z którymi uwielbiam spędzać czas, ale wg mnie po prostu życie na obczyźnie jest trochę bezpłciowe (nawet jeżeli jest niby fajnie to brakuje Ci jednak tej Polski, brakuje Ci tego marudzenia i brakuje rodziny). To jest moje zdanie bo mój mąż i przyjaciele są bardziej szczęśliwi niż ja :D I nawet zastanawiają się by zostać tu na stałe, a ja wciąż myślę o moich rodzicach, którzy święta i weekendy spędzają samotnie...
Tu wszyscy są szczęśliwi i mili, wszyscy się uśmiechają i nawzajem pozdrawiają - wokół mam plaże i palmy ale jednak chyba każdy z nas ma coś takiego, że ciągnie go do kraju.
Ale widzę po ludziach że każdy inaczej reaguje. Inni tęsknią, innym serio pieniądze pomagają o tym że tęsknią zapomnieć.
Tak czy siak, jak ktoś się wybiera do Australii to polecam: inny standard życia, ale trochę trzeba w ten wyyjazd zainwestować a zarazem liczyć się z tym że bdsz chodzić do szkoły, czyli dzień nabity caly :)
Są też zawody sponsorowane (że możesz starać się o staly pobyt) ale to już sobie doczytajcie sami :P

Gordon_FreeMaN 08-09-2016 19:04

Odp: Życie na emigracji.
 
Cytat:

Napisał Elektryczka xD (Post 6746197)
Od roku mieszkam w Sydney w Australii. Jestem na wizie studenckiej i po pracy chodzę do szkoły. Masz trzy miechy szkoły i miech wakacji i tak w kółko. Życie szybkie, ale niby pieniądze (bo są duże) wynagradzają to wszystko. Ja bym chciała wrócić do Polski - nie miałam tam złej sytuacji finansowej, a zarazem miałam rodzinę, przyjaciół, studia i pracę jako rezydent DJ. Wszystko grało. Ale z mężem chcieliśmy przeżyć przygodę. Jednak okazało się, że mu się tu strasznie spodobało i przedłużamy wizę na kolejne 2 i pół roku. Emigracja wg mnie to zło. Nie masz bliskich przyjaciół, nie masz rodziny (która starzeje się z dnia na dzień a Ty jej nie widzisz). Niby jest pięknie ładnie, ale jak najdzie dół to chce się płakać. Mnie nie ma już rok a minimum kolejne pół mnie nie będzie (bez żadnych odwiedzin - około 28h zajmuje lot do Polski) .
Jeżeli chodzi o standard życia, to jest mega wysoki. Mogę wysyłać hajs bliskim. Jakoś to wszystko idzie ale jednak tęsknota za krajem niesamowita - tu po prostu robisz pieniądze, ale jak przychodzi weekend to nawet nie wiesz na co chciałbyś je wydać :)
Teraz trochę marudzę - bo mam przyjaciół z którymi uwielbiam spędzać czas, ale wg mnie po prostu życie na obczyźnie jest trochę bezpłciowe (nawet jeżeli jest niby fajnie to brakuje Ci jednak tej Polski, brakuje Ci tego marudzenia i brakuje rodziny). To jest moje zdanie bo mój mąż i przyjaciele są bardziej szczęśliwi niż ja :D I nawet zastanawiają się by zostać tu na stałe, a ja wciąż myślę o moich rodzicach, którzy święta i weekendy spędzają samotnie...
Tu wszyscy są szczęśliwi i mili, wszyscy się uśmiechają i nawzajem pozdrawiają - wokół mam plaże i palmy ale jednak chyba każdy z nas ma coś takiego, że ciągnie go do kraju.
Ale widzę po ludziach że każdy inaczej reaguje. Inni tęsknią, innym serio pieniądze pomagają o tym że tęsknią zapomnieć.
Tak czy siak, jak ktoś się wybiera do Australii to polecam: inny standard życia, ale trochę trzeba w ten wyyjazd zainwestować a zarazem liczyć się z tym że bdsz chodzić do szkoły, czyli dzień nabity caly :)
Są też zawody sponsorowane (że możesz starać się o staly pobyt) ale to już sobie doczytajcie sami :P




swoją drogą emigracja na odległe zakątki to jak dla mnie pełna egzotyka ;-) wstaw proszę te słynne znaki drogowe z kangurami :>:rolleyes:

Tomaszzz 09-09-2016 11:01

Odp: Życie na emigracji.
 
Cytat:

Napisał Gordon_FreeMaN (Post 6746195)
pozostaje życzyć powodzenia ;-) sam byłem w Holandii i wytrzymałem 10 dni :P może dlatego że się naciąłem na polackie biuro pracy które w przyczepach kampingowych tłoczyła menelnię która zarabiała im na domki a resztę czasu siedziała na "stopie"...

Z doświadczenia - lepsza mała wieś w promieniu 20 km niż miasto - brak miejsc parkingowych plus czynsze z kosmosu (znam w Holandii Rotterdam, Tilburg i Bredę i schemat ten sam) :P możesz nie wierzyć; obojętnie jaki kraj ale schemat się sprawdza..... byleby mieć auto a przestaje to być problemem

co do języka... lepiej uczyć się choćby podstaw - obojętnie jaki to kraj, bo człowiek bez języka jest wałowany jak idzie. Jak nie na kasie to w "papierach"...

Może trochę "ogólniasz" kolego, a może masz rację. Co mi szkodzi? Nie spodoba się - wrócę.

Gordon_FreeMaN 09-09-2016 18:31

Odp: Życie na emigracji.
 
Cytat:

Napisał Tomaszzz (Post 6747026)
Może trochę "ogólniasz" kolego, a może masz rację. Co mi szkodzi? Nie spodoba się - wrócę.

Piszę co przeżyłem na własnej skórze :>

hauas 11-09-2016 20:17

Odp: Życie na emigracji.
 
ogarniecie zajmuje troche czasu, do tego jeszcze jak podszkolisz jezyk to nie ma limitow.. sam zaczalem prace w sklepie z dopami, pozniej w knajpie, a pozniej dopiero zaczalem kontrolowac rozwoj kariery. jak sie uczylem i pracowalem to srednio mialem na wszystko inne czas, ale teraz jak juz mam jakas tam stabilnosc- idzie nawet przebidowac :P
do PL latam rzadko bo juz troche odwyklem od januszy i na dluzsza mete pobyt w PL mnie drazni

AreK'87 17-10-2017 00:46

Odp: Życie na emigracji.
 
Odgrzebuje ale. Natomiast ja po 6latach pobytu w Angli moge powiedziec ze nigdy wiecej emigracja. Bylo tak: praca dom praca dom.. polecial sam a wrocilem z żoną i córeczķa(1roczek) wiec moje zycie bylo chyba ustalone z góry:) teraz od 4miesiecy mieszkamy w polsce i ciesxymy sie ze mozemy kazdy dzien swieta itp spedzac z rodzina. Nie jak kiedys 1-2 razy do roku urlop 2tygodniowy ktory mijal jak 1dxien... swieta wesela itd wszystko nas omijalo.. pieniadze nie sa najwazniejsze i to zrozumialem po 2latach byvia w angli.. tesknota do rodziny i swojej ojczyzny ogromna ale kto nie byl nie zna tego bólu nawet w dniu wylotu do angli kiedy konczy sie urlop a Ty jedxiesz na lotnisko.. nigdy wiecej... kazdy ma swoje zdanie inni zostaja latami inni po paru dniach wracaja ja mialem leciec na 3miesiace zostalem 6lat lecz gdy przyszla corka na swiat wszystko sie zmienilo i nie zaluje!;) tu sie urodzilem i tu juz zostane:) to tak od siebie:)

baszczuu 18-10-2017 19:19

Odp: Życie na emigracji.
 
Cytat:

Napisał AreK'87 (Post 7000578)
Odgrzebuje ale. Natomiast ja po 6latach pobytu w Angli moge powiedziec ze nigdy wiecej emigracja. Bylo tak: praca dom praca dom.. polecial sam a wrocilem z żoną i córeczķa(1roczek) wiec moje zycie bylo chyba ustalone z góry:) teraz od 4miesiecy mieszkamy w polsce i ciesxymy sie ze mozemy kazdy dzien swieta itp spedzac z rodzina. Nie jak kiedys 1-2 razy do roku urlop 2tygodniowy ktory mijal jak 1dxien... swieta wesela itd wszystko nas omijalo.. pieniadze nie sa najwazniejsze i to zrozumialem po 2latach byvia w angli.. tesknota do rodziny i swojej ojczyzny ogromna ale kto nie byl nie zna tego bólu nawet w dniu wylotu do angli kiedy konczy sie urlop a Ty jedxiesz na lotnisko.. nigdy wiecej... kazdy ma swoje zdanie inni zostaja latami inni po paru dniach wracaja ja mialem leciec na 3miesiace zostalem 6lat lecz gdy przyszla corka na swiat wszystko sie zmienilo i nie zaluje!;) tu sie urodzilem i tu juz zostane:) to tak od siebie:)

Wszystko zależy od sytuacji(jak zwykle zresztą). Mój przyjaciel poleciał do Kanady, ale z tą różnicą, że już jego brat tam siedział dużo dużo wcześniej, potem jeszcze ściągnęli rodziców. Międzyczasie na miejscu zapoznał dziewczynę i jakoś tam sobie wszyscy żyją :) tak w telegraficznym skrócie wiadomo, nie moja sprawa to też szczegółów nie znam, niemniej tragedii nie ma. Jedynie czego żałuję, to tylko, że teraz z nim na piwko na Skypie się wypije, a nie na żywo... no ale zawsze coś ;)

A tak jeszcze odnośnie tematu: udało mi się popracować dwa weekendy w Belgii(sprzątanie po Dreamville na Tomorrowland) i generalnie nie narzekam. Akurat natrafiłem na spoko biuro, które dopełniło wszystkie formalności tak jak należy, pieniądze były na czas(choć pracowaliśmy o wiele mniej godzin niż początkowo było deklarowane), warunki na miejscu tak jak było opisywane w rozmowie przed wyjazdem(czyli cudów nie było, ale tu akurat dojazd, nocleg, wyżywienie miałem zapewnione ze strony pracodawcy). W samej miejscowości obok (Reet) nie działo się zbyt dużo, po 20 wszystko zamknięte, jedynie co to była otwarta gastronomia, ale w sumie gdybym miał mieszkać tam na stałe to całkiem fajna mała mieścinka :D Pomimo ograniczonych możliwości porozumiewania się mieszkańcy byli w miarę pomocni i przyjacielscy, łamanym angielskim można też w miarę się dogadać. Generalnie też miałem trochę obawy z racji tego, że to był mój pierwszy wyjazd na zachód Europy w ogóle, ale generalnie polecam. Oczywiście nie wiem jak by to miało wyglądać w długofalowej kwestii no ale też mam kuzyna w Niemczech, jak i też jakąś rodzinę w Norwegii i na brak kontaktów z rodziną z Polski nie narzekają.


Czasy w strefie GMT +1. Teraz jest 00:35 .

Oprogramowanie Forum: vBulletin
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Friendly URLs by vBSEO 3.6.0 ©2011, Crawlability, Inc.

User Alert System provided by Advanced User Tagging v3.2.8 (Lite) - vBulletin Mods & Addons Copyright © 2024 DragonByte Technologies Ltd.