Anjunadave
09-06-2011, 20:33
http://i.wp.pl/a/f/jpeg/26720/skunk.jpeg
Skunk Anansie czyli pierwsza połowa lat 90. Londyn. Klimaty klubowo-undergroundowe. W takiej scenerii spotkali się Deborah Anne Dyer oraz Richard Lewis. Oboje grali w rozpadających się zespołach i oboje bardzo mocno chcieli to zmienić. Udało im się dzięki czemu narodziło się właśnie Skunk Anansie.
Deborah to oczywiście Skin, a Richard Lewis korzysta z pseudonimu "Cass". Ta para właśnie przez krótki okres czasu tworzyła szerzej nieznany zespół Mama Wild, który można spokojnie zaliczyć do formacji epizodycznych w historii muzyki. Początek 1994 r miał być przełomowy - wtedy właśnie, w styczniu, spotkali Martina Kenta (pseud. Ace). Było to w klubie Splash, którego Kent był właścicielem. Grupa Mama Wild praktycznie już nie istniała. Ace też grał w rozpadającym się zespole, który również nie należał do panteonu gwiazd (The Screaming Amoebas), więc owe trio postanowiło że wspólnie coś z tym wszystkim zrobią i wspólnymi siłami rozpoczną działalność. I tak oto - w marcu 1994 r - narodziło się Skunk Anansie. Na wstępie samym nadmienić należy że początkowo ich perkusistą był Robbie France, lecz on szybko postanowił opuścić zespół. Mark dołączył do reszty dopiero w lipcu 1995 roku - było to już po nagraniu debiutanckiego albumu Paranoid & Sunburnt.
Nazwa zespołu powstała oczywiście z zestawienia dwóch wyrazów: Skunk (ang. skunks) i Anansie (nazwa pająka występująca wśród ludów Jamajki). Jeśli kogoś interesuje jeszcze historia pseudonimu wokalistki to jest ona dość banalna - wokalistka zawdzięcza swoją ksywę kolegom, którzy przezywali ją w ten sposób, z uwagi na jej kościstą i wychudzoną budowę ciała. Ciekawszy natomiast jest gatunek muzyczny jaki prezentuje kapela - frontmanka grupy, powiedziała kiedyś, że grają clit (ang. łechtaczka) rocka, czyli pomieszanie heavy metalu i czarnej, feministycznej złości.
Skunk został zauważony błyskawicznie, już 10 kwietnia 1994, na swoim drugim koncercie przez Ricka Lennoxa, który uznał, że musi ona osiągnąć sukces bo dzięki tej muzyce zapomniał o śmierci Kurta Cobaina z Nirvany. Po paru miesiącach zespół zaczął współpracę z One Little Indian Records. Ich pierwszym singlem była piosenka: "Little Baby Swastikkka", która była niestety tylko "piosenką radiową". Następny singiel to kontrowersyjny Selling Jesus, który dotarł do miejsca 46 brytyjskiego zestawienia Top100. "Selling Jesus" znalazł się nawet na ścieżce dźwiękowej filmu Strange Days.Kolejny singiel to I Can Dream, który dotarł do Brytyjskiego Top 40. W tym czasie grupa koncertowała z Therapy?.
Po współpracy z Bjork przy singlu "Army Of Me" rozpoczęli prace nad swoim pierwszym albumem "Paranoid & Sunburnt" z Andym Wallacem (znanym ze współpracy z takimi legendami jak Nirvana czy Rage Against The Machine), który ukazał się we wrześniu 1995 roku, a na który z zapartym tchem czekali wszyscy.
Zespół bardzo szybko zyskał uznanie zarówno wśród krytyków jak i publiczności, a singiel "Little Baby Swastikkka" zapewnił im mocną pozycję na rynku muzycznym. Tuż po ukazaniu się ich pierwszej płyty renomowane pismo muzyczne Kerrang! uznało Skunksy za najlepszy debiut. Wkrótce, bo już w 1996 roku, zostali nominowani do bardzo prestiżowej nagrody MTV Music Award w kategorii debiuty. Nagrodę w tej kategorii za 1996 r dostał niestety zespół Garbage. Również w tym samym roku Kerrang! ogłosił Skunka najlepszym zespołem grającym "live". W 1997 roku kolejne nominacje MTV- najlepszy zespół "live" i najlepsza grupa rockowa. Znów skończyło się na nominacjach - tym razem lepsi byli U2 oraz Oasis.
Następne albumy "Stoosh" oraz "Post Orgasmic Chill" zapewniły Skunk Anansie niekwestionowaną popularność. Do największych przebojów należą utwory: wspomniane wcześniej "Selling Jesus", "Charlie Big Potato", "I Can Dream", "Hedonism". Mimo to, zespół rozpadł się w 2001 roku. Ace wydał album "Still Hungry", a Skin nagrała solową płytę "Flashwounds" (2003).
W wielu wywiadach zespół podkreślał, że łączy ich miłość do muzyki i że od czasu powstania Skunk Anansie skończyły się kłótnie o charakter muzyki, jaką chcą grać. Twierdzili, że w tej kwestii są zupełnie zgodni. Poza muzyką magnesem, który ich do siebie przyciąga jest też poczucie humoru - doskonale potrafią się ze sobą bawić,korzystając z dopalacza jakim jest tequila, którą ponoć uwielbiają.
Chyba zespół przypomniał sobie o tych wywiadach bo postanowił się reaktywować i wrócił na scenę w 2009 r. z płytą Smashes & Trashes która jest składanką cyklu "The Greatest Hits". To jednak nie koniec - na wrzesień 2010 r. planowany jest nowy krążek zespołu.
Skunk Anansie Discography at Discogs (http://www.discogs.com/artist/Skunk+Anansie)
Skunk Anansie czyli pierwsza połowa lat 90. Londyn. Klimaty klubowo-undergroundowe. W takiej scenerii spotkali się Deborah Anne Dyer oraz Richard Lewis. Oboje grali w rozpadających się zespołach i oboje bardzo mocno chcieli to zmienić. Udało im się dzięki czemu narodziło się właśnie Skunk Anansie.
Deborah to oczywiście Skin, a Richard Lewis korzysta z pseudonimu "Cass". Ta para właśnie przez krótki okres czasu tworzyła szerzej nieznany zespół Mama Wild, który można spokojnie zaliczyć do formacji epizodycznych w historii muzyki. Początek 1994 r miał być przełomowy - wtedy właśnie, w styczniu, spotkali Martina Kenta (pseud. Ace). Było to w klubie Splash, którego Kent był właścicielem. Grupa Mama Wild praktycznie już nie istniała. Ace też grał w rozpadającym się zespole, który również nie należał do panteonu gwiazd (The Screaming Amoebas), więc owe trio postanowiło że wspólnie coś z tym wszystkim zrobią i wspólnymi siłami rozpoczną działalność. I tak oto - w marcu 1994 r - narodziło się Skunk Anansie. Na wstępie samym nadmienić należy że początkowo ich perkusistą był Robbie France, lecz on szybko postanowił opuścić zespół. Mark dołączył do reszty dopiero w lipcu 1995 roku - było to już po nagraniu debiutanckiego albumu Paranoid & Sunburnt.
Nazwa zespołu powstała oczywiście z zestawienia dwóch wyrazów: Skunk (ang. skunks) i Anansie (nazwa pająka występująca wśród ludów Jamajki). Jeśli kogoś interesuje jeszcze historia pseudonimu wokalistki to jest ona dość banalna - wokalistka zawdzięcza swoją ksywę kolegom, którzy przezywali ją w ten sposób, z uwagi na jej kościstą i wychudzoną budowę ciała. Ciekawszy natomiast jest gatunek muzyczny jaki prezentuje kapela - frontmanka grupy, powiedziała kiedyś, że grają clit (ang. łechtaczka) rocka, czyli pomieszanie heavy metalu i czarnej, feministycznej złości.
Skunk został zauważony błyskawicznie, już 10 kwietnia 1994, na swoim drugim koncercie przez Ricka Lennoxa, który uznał, że musi ona osiągnąć sukces bo dzięki tej muzyce zapomniał o śmierci Kurta Cobaina z Nirvany. Po paru miesiącach zespół zaczął współpracę z One Little Indian Records. Ich pierwszym singlem była piosenka: "Little Baby Swastikkka", która była niestety tylko "piosenką radiową". Następny singiel to kontrowersyjny Selling Jesus, który dotarł do miejsca 46 brytyjskiego zestawienia Top100. "Selling Jesus" znalazł się nawet na ścieżce dźwiękowej filmu Strange Days.Kolejny singiel to I Can Dream, który dotarł do Brytyjskiego Top 40. W tym czasie grupa koncertowała z Therapy?.
Po współpracy z Bjork przy singlu "Army Of Me" rozpoczęli prace nad swoim pierwszym albumem "Paranoid & Sunburnt" z Andym Wallacem (znanym ze współpracy z takimi legendami jak Nirvana czy Rage Against The Machine), który ukazał się we wrześniu 1995 roku, a na który z zapartym tchem czekali wszyscy.
Zespół bardzo szybko zyskał uznanie zarówno wśród krytyków jak i publiczności, a singiel "Little Baby Swastikkka" zapewnił im mocną pozycję na rynku muzycznym. Tuż po ukazaniu się ich pierwszej płyty renomowane pismo muzyczne Kerrang! uznało Skunksy za najlepszy debiut. Wkrótce, bo już w 1996 roku, zostali nominowani do bardzo prestiżowej nagrody MTV Music Award w kategorii debiuty. Nagrodę w tej kategorii za 1996 r dostał niestety zespół Garbage. Również w tym samym roku Kerrang! ogłosił Skunka najlepszym zespołem grającym "live". W 1997 roku kolejne nominacje MTV- najlepszy zespół "live" i najlepsza grupa rockowa. Znów skończyło się na nominacjach - tym razem lepsi byli U2 oraz Oasis.
Następne albumy "Stoosh" oraz "Post Orgasmic Chill" zapewniły Skunk Anansie niekwestionowaną popularność. Do największych przebojów należą utwory: wspomniane wcześniej "Selling Jesus", "Charlie Big Potato", "I Can Dream", "Hedonism". Mimo to, zespół rozpadł się w 2001 roku. Ace wydał album "Still Hungry", a Skin nagrała solową płytę "Flashwounds" (2003).
W wielu wywiadach zespół podkreślał, że łączy ich miłość do muzyki i że od czasu powstania Skunk Anansie skończyły się kłótnie o charakter muzyki, jaką chcą grać. Twierdzili, że w tej kwestii są zupełnie zgodni. Poza muzyką magnesem, który ich do siebie przyciąga jest też poczucie humoru - doskonale potrafią się ze sobą bawić,korzystając z dopalacza jakim jest tequila, którą ponoć uwielbiają.
Chyba zespół przypomniał sobie o tych wywiadach bo postanowił się reaktywować i wrócił na scenę w 2009 r. z płytą Smashes & Trashes która jest składanką cyklu "The Greatest Hits". To jednak nie koniec - na wrzesień 2010 r. planowany jest nowy krążek zespołu.
Skunk Anansie Discography at Discogs (http://www.discogs.com/artist/Skunk+Anansie)