Nissan Skyline GT-R R34
W maju 1998 roku Nissan wprowadził na rynek kolejną odsłonę modelu Skyline oznaczoną jako R34. Nieco ponad pół roku później, w styczniu 1999 roku, do oferty dołączyła wersja GT-R w dwóch opcjach wyposażeniowych: standardowej GT-R, oraz GT-R V-spec. Do napędu zastosowano po raz kolejny sprawdzoną jednostkę RB26DETT, osiągającą wg oficjalnych danych moc 280KM (faktycznie moc wynosiła około 330KM). Poza drobnymi zmianami mechanicznymi silnik otrzymał pomalowaną na czerwono pokrywę zaworów. Zastosowano 6 biegową, manualną skrzynię biegów. Podobnie jak to było w R33, tak i R34 GT-R V-spec został wyposażony w system ATTESA E-TS Pro i aktywny tylny dyferencjał o zwiększonym tarciu ("zwykły" R34 GT-R posiadał klasyczny, mechaniczny dyferencjał i system ATTESA E-TS). Oprócz tego V-spec został doposażony w przedni, plastikowy dyfuzor osłaniający silnik od spodu, oraz tylny dyfuzor wykonany z karbonu.
Jednym z ciekawszych gadżetów w R34 GT-R był zainstalowany na konsoli środkowej wielofunkcyjny wyświetlacz (o przekątnej 5.8'') pokazujący parametry pracy silnika takie jak ciśnienie doładowania (max do 1.2 Bar), temperatury oleju i cieczy chłodzącej i inne. W GT-R V-spec wyświetlacz dodatkowo pokazywał temperaturę w dolocie i EGT. Za dodatkową opłatą można było dokupić wyświetlacz przygotowany przez Nismo – w tej wersji komputer był w stanie pokazywać ciśnienie doładowania do 2 Bar, a także posiadał lap-timer. Także i w tej edycji GT-R nie zabrakło wersji N1. Podobnie jak to było w R32 i R33 samochód był bazą homologacyjną do sportu i pozbawiono go systemu ABS, klimatyzacji, systemu audio, tylnej wycieraczki i wykładziny bagażnika. N1 posiadało także wzmocniony konstrukcyjnie motor. Powstało tylko 45 sztuk R34 GT-R N1, z czego 12 sztuk zostało wykorzystanych przez Nismo do wyścigów Super Taikyu. Pozostałe trafiły głównie do zespołów wyścigowych i tunerów.
Powstała także wersja GT-R M-spec o bardziej komfortowym charakterze. Bazowała na typowej wesji V-spec z tą różnicą, że zamontowano w niej amortyzatory o bardziej miękkiej charakterystyce i skórzane, podgrzewane fotele. Wersja V-spec była także oferowana na rynku europejskim, a konkretnie w Wielkiej Brytanii. "Brytyjski" GT-R był nieco zmodyfikowany w stosunku do wersji JDM. Posiadał m.in.: dodatkowe chłodnice oleju, zmienione mapy ECU i wnętrze wykończone skórą markowaną przez Connelly.
W sierpniu 2000 roku na rynku pojawiła się wersja V-spec II. Od pierwszego V-speca odróżniała się twardziej zestrojonym zawieszeniem i większą średnicą tarcz hamulcowych. Maska silnika była wykonana z włókna węglowego. Zmiany objęły także wnętrze (aluminiowe nakładki na pedały, konsola środkowa w innym kolorze, zmieniono kolor obić tapicerskich z szarego na czarny). Z zewnątrz odświeżonego GT-R’a można było poznać po białych kloszach kierunkowskazów. Wszystkie te kosmetyczne zmiany objęły również "podstawową" wersję R34 GT-R (nie licząc maski z włókna węglowego).
W lutym 2002 roku Nissan zaprezentował ostatnie wersje modelu GT-R przed zakończeniem produkcji. Nosiły one nazwę Nür, która odnosiła się do słynnego toru Nürburgring w Niemczech, który przez lata służył jako poligon doświadczalny Nissana. Wersja Nür była dostępna w dwóch specyfikacjach: jako GT-R V-spec II Nür (750 egzemplarzy), oraz GT-R M-spec Nür (250 egzemplarzy). Zmiany dotyczyły przede wszystkim silnika - zastosowano wzmocnioną jednostkę RB26DETT z wersji N1. Poza tym wprowadzono niewielkie zmiany we wnętrzu auta (m.in. prędkościomierz wyskalowany do 300 km/h).
W momencie zakończenia produkcji R34 GT-R, w 2002 roku, Nismo zaprezentowało koncept wersji Z-tune. Pierwszy egzemplarz powstał już w 2003 roku na bazie używanego egzemplarza R34 GT-R V-spec II. Pod maską zainstalowano koncepcyjny silnik o symbolu RB26DETT Z1. Był to standardowy motor z GT-R’a jednak po znacznych modyfikacjach: m.in. poszerzono średnicę cylindrów oraz zmodyfikowano korbowód. Tak przygotowany silnik miał pojemność 2.8 litra i dysponował mocą około 500KM. Wkrótce potem Nismo dostało od Nissana zielone światło na stworzenie krótkiej serii modeli Z-tune z okazji rocznicy powstania działu sportu Nissana. W tym celu Nismo zakupiło 20 używanych egzemplarzy R34 GT-R V-spec z przebiegiem nie większym niż 29000 km. Samochody te zostały rozłożone na części pierwsze i ręcznie złożone na nowo. Wzmocniono kluczowe miejsca w karoserii, w niektórych miejscach zastosowano włókno węglowe, przekonstruowano zawieszenie (Öhlins/Sachs), układ napędowy i szereg innych komponentów, tak by sprawność i niezawodność stały na najwyższym poziomie. Nadwozia przemalowano na specjalnie przygotowany kolor "Z-tune Silver". W stosunku do prototypu silnik uległ delikatnym zmianom (RB26DETT Z2): ogranicznik obrotów przesunięto do wartości 9000obr/min, zastosowano turbosprężarki IHI. Silnik legitymował się mocą 500KM i momentem obrotowym 540Nm. W sumie powstało 19 sztuk Z-tune (w tym 2 prototypy). Dziś Z-tune uchodzi za najdroższy model GT-R dopuszczony do ruchu po drogach publicznych (ceny przekraczają 180000$).
